راه های تشخیص سلامت روانی در جلسه خواستگاری

یکی از مهم ترین موضوعات که برای انتخاب همسر باید نظر داشت ، سلامت روانی طرف مقابل است

 

معمولا برای انتخاب همسر ملاک های مادی و ظاهری مدنظر قرار می گیرند. برای آقایان داشتن خانه، ماشین و شغل و در مورد خانم ها زیبایی ظاهری و جوانی از عمده ترین ملاک هایی است که بسیاری از ازدواج ها بر مبنای آن ها انجام می شوند. گویی ازدواج به نوعی معامله پایاپای تبدیل شده است که ویژگی های ظاهری و دارایی ها با هم معاوضه می شود. یکی از مهم ترین موضوعاتی که در بیشتر ازدواج های جامعه ما مغفول مانده، سلامت روانی طرفین است.

اندر باب اهمیت سلامت روان برای ازدواج
سازمان بهداشت جهانی، سلامت روانی را این گونه تعریف می کند: «حالتی از به زیستی که در آن فرد به توانمندی های خود واقف است، توان کنار آمدن با استرس های معمول زندگی را دارد، می تواند به صورت کارا و موثر کار کند و تاثیر مثبتی بر جامعه خود داشته باشد.»  به عبارت دیگر، فرد باید خود را بشناسد و به نقاط قوت و ضعف خود، آگاه باشد، بتواند برای اتفاقات و مشکلات روزمره زندگی راه حل پیدا کند و راه موثری برای مدیریت استرس های خود داشته باشد. از نظر شغلی و ارتباطی، فردی توانمند و موثر باشد. ارتباطات دوستانه خوب و پایداری داشته باشد و در مجموع فردی باشد که از خود و زندگی راضی و خشنود است.

 

می توان گفت اگر فردی برای حل و فصل مشکلات شخصی خود مانند احساس پوچی و بی هدفی، احساس تنهایی، احساس نداشتن موفقیت شغلی و تحصیلی و مانند آن ها به ازدواج اقدام کند، هم باعث افزایش مشکلات روانشناختی خود شده است و هم فرد دیگری را در مشکلات مربوط به نداشتن سلامت روانشناختی خود دخیل و شریک ساخته است. ازدواج یک هدف یا مسئولیت نیست که به هر نحوی باید انجام شود. ازدواج، یک وسیله برای پیشبرد اهداف کلی زندگی فرد است. هر انسانی باید نقشه کلی و اهدافی برای زندگی خود داشته باشد، آنگاه ارزیابی کند که آیا فرد مورد نظر برای ازدواج می تواند در رسیدن به این اهداف کلی یاریگر او باشد یا خیر؟

اول از سلامت روان خودتان مطمئن شوید
اگر هر فردی خود را ارزیابی کند که آیا به رشد کافی اجتماعی و عاطفی مورد نیاز در ازدواج رسیده است یا خیر و آیا در حال حاضر از سلامت روانشناختی کافی برای پذیرش مسئولیت های زندگی مشترک برخوردار است یا خیر، می توان جلوی بسیاری از طلاق ها و آسیب های اجتماعی و روانی ناشی از ازدواج ناموفق را گرفت.

داشتن سلامت روان دائمی نیست
سلامت روانی هم مانند سلامت فیزیکی، امری ثابت و دائمی نیست به این معنا که هر فردی ممکن است در برهه ای از زندگی خود به تنش ها، تعارضات و بحران های روانشناختی دچار شود که سلامت روانشناختی کنونی او را مختل کند؛ اما با درمان و حل این مشکلات می توان دوباره سلامت روانشناختی را بازیافت.

هدفش از ازدواج را بپرسید
قدم بعدی تشخیص میزان سلامت روانی طرفین در خواستگاری است. وقتی دختر و پسر با هم صحبت می کنند، یکی از سوالات کلیدی، هدف فرد مقابل از ازدواج است. ببینید چه دلیلی برای ازدواج دارد و آیا پاسخش با تعریف مذکور از سلامت روانشناختی هماهنگ است یا خیر؟

از رابطه اش با خانواده و دوستانش بپرسید
شیوه ارتباطش با خانواده اش چگونه است؟ از او بخواهید نام چند دوست صمیمی خود و مدت دوستی شان را بگوید. مسلما فردی که دوست صمیمی ندارد یا زمان طولانی نمی تواند در یک رابطه دوستانه بماند، از سلامت روانشناختی کافی برخوردار نیست.

از تغییرات برنامه هایش بعد از ازدواج بپرسید
در این مرحله ببینید که آیا فرد مقابل تفاوت نقش ها و جایگاه های یک فرد مجرد و متاهل را می تواند درک کند یا نه و انتظار دارد با ازدواج چه تغییری در زندگی و برنامه روزانه شما و خودش ایجاد شود؟ میزان درک او از تفاوت نقش ها، معیار خوبی برای تشخیص سلامت روان او است.

از او بخواهید خاطره تعریف کند
از او بخواهید خاطراتی از زمان تحصیل یا گذشته خود نقل کند، ببینید خاطراتش چه محتوایی دارند. حتما با فرد مورد نظر زیر نظر خانواده تان و با اجازه آن ها بیرون بروید، نحوه رانندگی و میزان صبر او در ترافیک پیش بینی خوبی می تواند باشد؛ همچنین شیوه برخورد او با پیشخدمت رستوران و این قبیل مسائل.

بعضی مشکلات روانی با گفت وگو مشخص نمی شود
در پایان، حتما پیش از تصمیم نهایی به روانشناسی خبره مراجعه و فرآیند مشاوره پیش از ازدواج را طی کنید. بسیاری از اختلالات عمیق روانشناختی را نمی توان صرفا با گفت وگو و بررسی گذشته فرد تشخیص داد و به آزمون ها و مصاحبه های تخصصی نیاز دارد. همانگونه که تست مربوط به نداشتن اعتیاد بسیار مهم است، آزمون های سلامت روانی هم اهمیت دارند. قبل از آن که تصمیم بگیرید خود را برای تمام عمر به فرد دیگری متعهد کنید، حتما با مراجعه به روانشناس از سلامت روانی و تطابق شخصیت او با خود مطمئن شوید.

با خواستگار ناخن خشک ازدواج کنیم؟

آدم های خسیس به طور کلی در برابر هر هزینه ای مقاومت می کنند

 

صفاتی که دخترها دوست دارند شوهران آینده شان از آنها برخوردار باشند به تعداد دختران روی زمین متفاوت است اما فارغ از هر طرز فکری بعضی از ویژگی ها هستند که هیچ دختری دوست ندارد شوهری با آن مشخصات نصیبش بشود. یکی از این ویژگی ها خساست است. از کجا بفهمید که خواستگاری که برایتان آمده آدم خسیسی است یا نه؟
 
کی خسیس است، کی صرفه جو؟
قبل از اینکه بخواهید درباره خسیس بودن خواستگارتان نتیجه گیری کنید باید تعریف تان از خساست و تفاوت آن با صرفه جو بودن را مشخص کنید. آدم های صرفه جو، از مخارج غیر ضروری پرهیز می کنند و سعی می کنند از هر وسیله ای که دارند تا حد ممکن بهترین استفاده را ببرند اما در مواقع ضروری کاملاً دست و دل بازند. ولی آدم های خسیس فارغ از اینکه مسئله ضروری باشد یا نه به طور کلی در برابر هر هزینه ای مقاومت می کنند. به علاوه، افراد خسیس در اغلب موارد از لحاظ عاطفی هم خشک و جدی هستند، به جزئیات خیلی توجه می کنند و پول به جانشان بسته است. پس در وهله اول خساست را برای خودتان تعریف کنید و البته تعریف طرف مقابل تان را هم بشنوید تا مبادا به دلیل تفاوت های تربیتی و فرهنگی به اشتباه او را خسیس قلمداد کنید.

خواستگار خسیس چه ویژگی هایی دارد؟
برای اینکه بفهمید آیا خواستگارتان مرد خسیسی است یا نه باید دقت و وقت لازم و کافی را به کار ببرید. به طور کلی تشخیص دادن یک صفت ناخوشایند در دیگران، مستلزم این است که آن صفت در موقعیت های مختلف در آن ها دیده بشود. مضاف بر اینکه توصیه می شود که نظر دادن نهایی در این موارد به عهده متخصصین مانند روانشناسان و مشاوران ازدواج گذاشته بشود چرا که آنها با آزمون ها و راهبردهایی که در اختیار دارند می توانند اطلاعاتی معتبرتر از احساسات و نگرش های فردی شما در اختیارتان بگذارند. در کنار این مطالب، چندسؤال می توانند در شک کردن به خسیس بودن خواستگارتان به شما کمک کنند:

1. چقدر مثل یک خواستگار رفتار می کند؟ پا پیش گذاشتن برای ازدواج، مستلزم هزینه کردن است. البته منظورم هزینه های معقول و معمول است مثل خریدن گل و شیرینی و رسیدگی کردن به سر و وضع، نه بریز و بپاش کردن. از آنجا که آدم های خسیس، در برابر هر نوع هزینه ای مقاومت می کنند، حتی مثلاً در شب خواستگاری که ملاقات مهمی است، لباس های کهنه می پوشند و یا بدون گل و شیرینی در مجلس حاضر می شوند.

2. چقدر مثل یک نامزد رفتار می کند؟ خساستِ خواستگار همیشه خودش را در قالب دست خالی به خواستگاری رفتن و یا بی توجهی به سر و وضع نشان نمی دهد. توصیه کلی و جدی این است که حتی در مواردی که خواستگارتان فرد مناسبی به نظر می آید، بلافاصله عقد نکنید و بین خواستگاری تا عقد یک دوره نامزدی در نظر بگیرید. تعاملات فردی و خانوادگی ای که در این مدت انجام می شود می تواند اطلاعات خوبی را در زمینه های مختلف از جمله خسیس بودن یا نبودن طرف مقابل در اختیار شما بگذارد. دوران نامزدی، دورانی است که در طی آن هر دو طرف سعی می کنند بیشترین توجه را نسبت به نیازهای دیگری نشان بدهند. به خصوص آقایان در این مورد دست و دلبازی بیشتری به خرج می دهند مثلاً اگر بخواهند همراه هم به جایی بروند راحت ترین مسیر را انتخاب می کنند و یا اگر به منزل نامزدشان دعوت شوند با گل و یا یک کادوی مناسب به آنجا می روند. در حالی که نامزدهای خسیس از هر کاری که مستلزم هزینه باشد طفره می روند و یا کمترین هزینه را به خرج می دهند.

3. چه حرف هایی می زند؟ چه در شب خواستگاری و چه در طی دوران نامزدی، از فرصت استفاده کنید و مهم ترین سؤالات را از او بپرسید. برای مثال بپرسید که زندگی آینده اش را از لحاظ اقتصادی در چه سطحی می بیند؟ از او بخواهید با مثال های عینی این مسئله را برای شما روشن کند. یابه طور متوسط چقدر برای رفت و آمد، خرید، تفریح، سفر و سلامت خرج می کند؟ نظرش راجع به پس انداز چیست و تا چه حد اهل پس انداز است؟ در همه موارد حواستان به پاسخ هایی که می دهد باشد.

4. دیگران راجع به او چه می گویند؟ درباره او تحقیق کنید و ببینید آیا دوستان و آشنایان، او را خسیس می دانند یا نه.

 

خساست را بیشتر بشناسید

 

به خواستگار خسیس چه جوابی بدهید؟
اگر در جریان نامزدی، با تحقیق و یا کمک روانشناس متوجه شدید که خواستگارتان خسیس است چه کار باید بکنید؟ به خصوص اینکه ممکن است او به خاطر جذابیت های دیگری مثل قیافه، ثروت، تحصیلات و ... توجه شما را هم جلب کرده باشد. قبل از نهایی کردن تصمیم تان در مورد او چند نکته را در نظر بگیرید:

1. تغییر دادن را فراموش کنید. تغییر دادن آدم دیگری به جز خود، رؤیایی بیش نیست. پس خودتان را با آن فریب ندهید.

2. خساست را بیشتر بشناسید. سعی کنید درباره مردهای خسیس اطلاعات بیشتری به دست بیاورید و ببینید که همسران این افراد چه مشکلاتی دارند. از اطلاعات پزشکی و درمانی هم استفاده کنید و به این نکته توجه داشته باشید که تا وقتی که فرد خسیس تمایلی نداشته باشد (که در خیلی از موارد این گونه است)، روانپزشک و دارو هم نمی توانند به او کمکی بکنند.

3. توانایی های واقعی کنار آمدنتان را بشناسید.ممکن است فکر کنید که با ویژگی هایی که در خودتان سراغ دارید می توانید با او کنار بیایید. شاید شما به لحاظ روانی آدم قوی ای باشید و بتوانید با آدم های مختلف کنار بیایید ولی یادتان باشد که کنار آمدن با کسی که متعهد هستید یک عمر با او زیر یک سقف زندگی کنید با کنار آمدن با پدر و مادر و خواهر و برادر و رئیس و همکار و همسایه خیلی فرق دارد.

آشنایی پیش از ازدواج، چرا و چگونه؟

 

وقتی شما می خواهید شریک اقتصادی انتخاب کنید اهمیت آشنایی کاملاً بیشتر از وقتی است که با کسی می خواهید به سینما بروید، یا وقتی با کسی میخواهید هم خانه شوید اهمیت آشنایی بیشتر از وقتی است که میخواهید با او چند روز به مسافرت بروید. در ازدواج شما با یک نفر در بالاترین سطح شریک خواهید شد.

هر ارتباطی که بخواهد شکل بگیرد نیاز به آشنایی دارد. دو نفر همجنس هم که بخواهند با هم ارتباط دوستانه و یا ارتباط کاری داشته باشند نیاز به آشنایی دارند. هرچه ارتباط برای ما مهم تر باشد، توجه و دقت به آشنایی بیشتر می شود. پس شکی نیست که قبل از ازدواج حتماً باید آشنایی صورت بگیرد.

در دوران قدیم حتی دختر و پسر یکدیگر را نمی شناختند و نمی دانستند که قرار است با چه کسی زندگی کنند و بعد از اینکه خطبه عقد خوانده می شد با یکدیگر آشنا می شدند. در واقع این پدر و مادر ها بودند که برای آنها همسر انتخاب میکردند. ما آن دیدگاه را نمی پذیریم، چرا که این سوال مطرح می شود که آیا ابزار لازم برای محک زدن یکدیگر را دارند؟ قرار است این آشنایی در صورت شناخت کافی به ازدواج برسد و قرار نیست که دختر و پسر یک دوستی داشته باشند و بعد از 6 ماه که وابستگی عاطفی بین آنها ایجاد شد تازه ببینند به درد هم میخورند یا نه؟

در دوران آشنایی تاریخچه فردی را به دست می آوریم، رفتار ها و گفتار های او را زیر نظر می گیریم و به احساسات درونی خود توجه می کنیم و همه اینها را مبنای ادامه یا عدم تداوم ارتباط قرار می دهیم.

در اینجا وقتی ما از آشنایی صحبت می کنیم، منظورمان آشنایی با هدف ازدواج است. زمانی که هدف از آشنایی، ازدواج باشد نوع آشنایی متفاوت است. داشتن هدف ازدواج به این معنی نیست که پس از آشنایی، حتما باید ازدواج کرد. قصد ازدواج به این معنی است که این ارتباط، برای فرد مهم است؛ چارچوب دار است و بی قید و باری به هر جهت نیست. قرار است طی این رابطه دختر و پسر با لایه های سطحی شخصیت یکدیگر آشنا شوند و این آشنایی شناختی به آنها بدهد که با آن بتوانند تصمیم بگیرند به درد هم میخورند یا نه. بنابراین آشنایی های قبل از ازدواج آن هم در چارچوب مشخص و ارزشی و اخلاقی باعث می شود افراد عاقلانه تصمیم بگیرند، عاشقانه شروع کنند و با تعهد ادامه دهند.

فردی که قصد ازدواج دارد یعنی پذیرفته است که زیر بار مسئولیت برود، از ارتباط صمیمانه نمی ترسد و به سنت ازدواج پای بند است. پذیرش ازدواج سطح بالایی از مسئولیت پذیری و پختگی را می طلبد. فردی که تصمیم به ازدواج می گیرد باید به بلوغ 8گانه رسیده باشد که شامل بلوغ جنسی و جسمی، بلوغ عقلی و علمی، بلوغ روانی، بلوغ بینشی، بلوغ اجتماعی، بلوغ اخلاقی و بلوغ مالی می شود. تا با توانایی و تجاربی که دارد به یک شناخت نسبی از طرف مقابل خود برسد.

 فقط گفتن و بیان قصد ازدواج کافی نیست که فرد نیت ازدواج دارد بلکه چند نشانه وجود دارد که عملاً قصد و نیت فرد را از آشنایی نشان می دهد. نیت و قصد ازدواج را عملاً می توان با نشانه های زیر متوجه شد.

داشتن هدف ازدواج به این معنی نیست که پس از آشنایی، حتما باید ازدواج کرد. قصد ازدواج به این معنی است که این ارتباط، برای فرد مهم است؛ چارچوب دار است و بی قید و باری به هر جهت نیست

الف: فردی که قصد ازدواج دارد در دوره آشنایی، تقاضای ارتباط جنسی نمی کند.
ب: فردی که قصد ازدواج دارد ارتباطش را از خانواده مخفی نمی کند.
ج: فردی که قصد ازدواج دارد زمان آشنایی را بیش از اندازه طولانی نمی کند.
د: فردی که قصد ازدواج دارد سعی در به دست آوردن اطلاعات دارد و تنها به تبادل احساسات بسنده نمی کند.
با توجه به آنچه گفته شد تعریف آشنایی قبل از ازدواج به قرار زیر است: آشنایی فرایند تبادل اطلاعات و عواطف بین دو نفر از جنس مقابل به منظور تصمیم گیری برای ازدواج است.

 

 
مدت زمان دوره آشنایی:
به طور میانگین 3 تا 6 ماه فرصت مناسبی است که دختر و پسر و خانواده هایشان با هم آشنا شوند اما این آشنایی ها نباید طولانی شود تا وابستگی کاذب و غیر منطقی ایجاد کند. در طول این مدت می توانند از یک مشاور خانواده کمک بگیرند تا منطقی و آگاهانه تصمیم گیری کنند. البته زمان این ارتباط بستگی به طرفین دارد و تا زمانی که تا حدودی یکدیگر را بشناسند این زمان طول خواهد کشید و حداکثر همان 6 ماه خوب است، اما اگر در این مدت دیدند که نظر ها و اعتقاداتشان از هم دور است باید هرچه زودتر به این آشنایی خاتمه دهند.

نقش والدین در تصمیم گیری ازدواج فرزندان

خانواده ها در امر ازدواج مهمترین راهنما برای فرزندانشان محسوب می شوند

 

نقش پدر و مادر در زندگی هر فردی آنقدر پر رنگ و واضح است که نیازی به توضیح ندارد! اما گاهی شرایطی به وجود می آید که لازم است والدین به ایفای نقش متفاوتی پرداخته و علاوه بر پدر یا مادر بودن ، در جایگاه یک دوست، مشاور، غم خوار نیز برای جوان خود ظاهر شوند. یکی از این جایگاه ها زمانی است که خانواده به ثمر نشسته و فرزندان در سن ازدواج قرار گرفته اند.

 

بر همین اساس است که خانواده ها در امر ازدواج مهمترین راهنما برای فرزندانشان محسوب می شوند و خانواده هایی که توانایی برقراری ارتباط خوب با جوان خود را دارند ؛ لازم است مواردی را رعایت کنند:

توجه به حرف های یکدیگر
یکی از آفت های ازدواج جوانان؛ بی شک نشنیدن حرف آنهاست! والدینی که با موضوع ازدواج فرزندان خود دیکتاتورمآبانه رفتار می کنند و حرف حرف خودشان است و می گویند همین است و جز این نیست قطعا مسیری را برای احساس خوشبختی نداشتن در زندگی فرزندشان باز خواهند کرد!

به همین دلیل لازم است تا حرف های فرزندان در آستانه ازدواج به خوبی شنیده شود و دلایل عقلی و احساسی آنها را شنیده و اگر نیاز به منطق و راهنمایی داشتند آنها را کمک کنید.

از مهمترین و آرامش بخش ترین نکات که به یک ازدواج موفق منتهی می شود، آرامش دادن والدین با خوب گوش دادن به فرزندان در مسیر ازدواج است.

درک شرایط فرزند در آستانه ازدواج
یکی از آفت های ازدواج جوانان؛ بی شک نشنیدن حرف آنهاست! والدینی که با موضوع ازدواج فرزندان خود دیکتاتورمآبانه رفتار می کنند و حرف حرف خودشان است و می گویند همین است و جز این نیست قطعا مسیری را برای احساس خوشبختی نداشتن در زندگی فرزندشان باز خواهند کرد!

والدینی که سعی می کنند دنیا و به خصوص مسیر ازدواج را از زاویه دید  جوان خود نگاه کنند، و با فرزند در مسیر ازدواج خود هم قدم شده و احساس درونی او را جستجو کنند؛ می توانند او را به یک ازدواج موفق رهنمون سازند. در یک جمله بهتر است اینگونه بیان شود که لازم است تا والدین دنیا را از دید فرزند خود ببینند تا میزان علاقه او به فرد مورد نظرش یا به زندگی آینده اش را درک کنند.

اگر والدین درک صحیحی از شرایط روحی جوان خود نداشته باشند او را ناخواسته در بحرانی قرار می دهند که با خود اینگونه می اندیشد:

پدر و مادرم مرا از دستیابی به عشق و همسر آینده ام منع می کنند!
و چنین احساسی بستر ورود به ناسازگاری و حرف نشنوی و لجاجت و تصمیمات عجولانه در مسیر انتخاب همسر خواهد شد.

تعیین تکلیف واضح ممنوع
زمانی که جوان شما درگیر انتخاب همسر است،والدین باید هوشمندانه رفتار کرده و به گونه ای رفتار نکنند که فرزندشان گمان کند؛ آنها تصمیم دارند برای او تعیین تکلیف کنند!

این درست است که هر پدر و مادری خیر و صلاح فرزند خود را خواسته و اگر امر و نهی ای جلوی پای او می گذارند صرفا به جهت خیر خواهی است، اما در مسیر ازدواج باید صبوری کرد و بیان نظرات به گونه ای نباشد که جوان احساس کند حیطه مشخصی برای او تعیین شده و از او تصمیم خاصی انتظار می رود و آزادی عمل ندارد!

شما پدر و مادر عزیز در چنین زمانی در نقش یک پیشنهاد دهنده ظاهر شوید و به صورت بدون تاکید و خیلی دوستانه منظور خود را در قالب یک پیشنهاد برای فرزند خود اعلام کنید.

موضع گیری نکنید
اگر تمام راهکارهای بالا را به کار ببرید و زمانی که جوانتان اسم شخص خاصی را بیان کند که به او علاقه دارد یا می خواهد نظر شما را درباره وی بداند؛ و شما در مقابل او موضع گیری کنید؛ بی شک همه چیز تمام می شود!

به عبارتی دیگر اگر در همه مراحل ازدواج همراه فرزند خود بودید اما در لحظه نهایی در مقابل او موضع بگیرید که فلانی هرگز! یا فلانی یا پدر و مادرت ! و از این گونه جملات قطعا او این احساس را خواهد داشت که والدینش در مقابل انتخاب او موضع گرفته اند. صبور باشید و اگر نظر مخالفی دارید طوری حساب شده و با  آرامش بیان کنید که او دچار بد بینی و برداشت موضع گیری از رفتار شما نشود.

 

نقش پدر و مادر در زندگی هر فردی آنقدر پر رنگ و واضح است که نیازی به توضیح ندارد

 

هر اشتراکی تفاوتی خواهد داشت
والدین، همیشه نقش والد بودن را برای فرزندان خود دارند! حتی زمانیکه فرزندان پا به عرصه جوانی می گذارند و تصمیم به ازدواج می گیرند. اگر پدر و مادری هستید که جوانی درآستانه ازدواج دارید بدانید که نحوه راهنمایی شما و تک تک رفتارهای شما در زندگی آینده جوان در آستانه ازدواجتان تاثیر گذار است.

بی شک در کنار هر نوع اشتراکی ، تفاوت هایی هم وجود خواهد داشت! بگذارید جوان شما آمادگی مواجهه با تعارضات پیش از ازدواج را کسب کند! شما به عنوان بزرگتر به او بگویید که نباید از هر اشتراکی گمان به خوشبختی مطلق ببرد! گاهی ممکن است اشتراکات کم و تفاوت ها زیاد باشد گاهی هم برعکس. آنچه مسلم است؛ قطعا اشتراکات کم می تواند منجر به درک متقابل و احساس خوشبختی شود و این یکی از وظایف والدین است که به عنوان افراد با تجربه در زندگی مشترک به جوان خود یادآوری کنند که از اشتراک های خود و همسر آینده اش نهایت استفاده را برای خوشبخت شدن ببرد.
او را از تفاوت های همسر آینده اش نترسانید و زندگی با فرد مورد نظرش را در نظرش مانند یک کابوس به خاطر یک سری تفاوت ها جلوه ندهید.

جوان خود را مجبور به ازدواج  نکنید
گاهی والدین از روی علاقه به جوان خود به او اصرار می کنند تا ازدواج کند. گاهی پا را فراتر گذاشته و مدام سن و سال او را به رخ کشیده و با این روش سعی می کنند او را به ازدواج ترغیب کنند.

والدین باید بدانندکه ازدواج اجباری جز دردسر و احساس پشیمانی چیزی نخواهد داشت!
هر گونه اجباری در امر ازدواج ؛ چه بر سر اصل ازدواج کردن باشد و چه بر سر انتخاب فرد بخصوصی، قطعا باعث بستری خواهد شد که یک روزی یا یک جایی از مسیر اصلی خود منحرف شده و به چالش کشیده می شود.

شما بعنوان پدر و مادر اگر قصد معرفی فردی را به جوان خود دارید یا می خواهید او را به ازدواج تشویق کنید، صرفا باید به عنوان یک پیشنهادصحبت خود را مطرح کنید تا هر گونه استنباط اجبار در ذهن جوانتان از آن دور شود.

مثلا بگویید نظرت راجع به ازدواج چیست؟ تمایلی به ازدواج کردن داری؟
یا دختر خانواده فلانی را چطور ارزیابی میکنی؟ آیا فکر میکنی همسر مناسبی برای تو باشد؟
یا این خواستگارت را چگونه ارزیابی میکنی؟ بنظرت می تواند تو را خوشبخت کند؟

انتخاب نهایی با چه کسی است؟
پدرها و مادرها وقتی قبل از ازدواج می گویند: «تو باید با شخص موردنظر من ازدواج کنی» یا «تو نباید با فرد موردنظرت به فلان دلایل ازدواج کنی و من او را دوست ندارم» و… اینهاباعث به وجود آمدن کدورت می شود و خواه ناخواه از فرزندشان فاصله می گیرند. شاید اینجا این سؤال پیش بیاید که پدرها و مادرها تا کجا می توانند برای ازدواج فرزندشان نظر بدهند؟ والدین نباید به گونه ای رفتار کنند که فرزندشان احساس کند از خودش هیچ اراده ای ندارد. باید به جرات گفت در این موضوع نظر نهایی را باید خود فرزند بدهد چون یک عمر زندگی را با یک مسئولیت بزرگ پیش رو دارد وکسی تا آخر این مسئولیت را به دوش می کشد که خودش از اول انتخاب کرده  باشد. در واقع بهترین حالت این است که والدین نظر موافق یا مخالف خودشان اعلام را کنند ولی در نهایت تصمیم گیری را به عهده خود فرزند بگذارند. پدر و مادر باید به جای دخالت کردن در کار فرزندشان این فضا را به او بدهند تا خودش فکر کند و تنها به اعلام نظر قناعت کنند.

همیشه حق با پدر و مادرها نیست
امروز فضای سنتی ازدواج تا حد زیادی تغییر کرده  و بچه ها ترجیح می دهند خودشان انتخابگر باشند و تصمیم بگیرند و انصافا باید گفت گاهی ملاک های واقعی تری هم برای ازدواج دارند. مثلا من بین مراجعانم جوان هایی را داشتم که وقتی درباره دلایل مخالفت های والدین و نظرات خودشان صحبت می کردند، می دیدم دلایل بچه ها خیلی منطقی تر است. البته در کشور ما نمی توان بدون خانواده  زندگی کرد. اگر خانواده ها برای ازدواج موافق نباشند بچه ها هم امروز به مشکل برمی خورند و هم فردا. آنها چند سال بعد از ازدواج مشکلاتی هم در رابطه شان و هم احساسات بدی را درون خودشان تجربه می کنند. وقتی جوانی با خانواده اش قهر باشد عملا با خودش و همه آدم  های اطراف به طور ناخودآگاه دچار تنش هایی می شود، اضطراب ها و احساس گناه را تجربه می کند و همه اینها می تواند روی زندگی شخصی و زناشویی تاثیر منفی بگذارد.

 

با مخالفت شدید والدین چه کنیم؟
اگر پدر و مادر به هیچ عنوان با ازدواج موافقت نمی کنند، جنگیدن با آنها اصلا توصیه نمی شود، فرزندان باید آنقدر درایت داشته  باشند تا بتوانند با دوستی و جلب اعتماد با پدر و مادر کنار بیایند، کمک یک مشاور هم می تواند در چنین مواقعی بسیار کمک کننده باشد، چرا که می توان با تشکیل جلسات و گفت وگوهای گروهی به همراه مشاور، فضا را کمی بازتر کرد تا والدین تا حدی نرم شوند. بهترین راه در اینجا صبور بودن است حتی تا چند سال، شاید کمی مشکلات سبک تر شوند، اگر هم مشکلات حل نشوند اما این اطمینان خاطر وجود خواهد داشت که به اندازه کافی سعی خود را کرده اید و هیچگاه احساس گناه نخواهید کرد.

 

دوقلو زایی چگونه اتفاق می افتد؟

دوقلوزایی بیشتر از خانواده مادری به ارث می‌رسد

 

 بعضی‌ها برای اینکه تنها یک‌بار درد بکشند و بعضی دیگر از ترس دوباره باردار نشدن، آرزو می‌کنند در اولین تجربه مادر شدن‌شان صاحب دو فرزند شوند. دوقلوزایی، این روزها به لطف پیشرفت‌های پزشکی بدون نیاز به ژن‌ها ممکن شده و زنانی که آرزوی داشتن دو فرزند همسال را دارند، با چند میلیون تومانی هزینه می‌توانند به این خواسته‌شان برسند. برخی ادعا می‌کنند حتی رنگ چشم فرزند آینده را هم می‌توانند تغییر دهند و گروهی دیگر با اطمینان از توانایی‌شان در تعیین جنسیت نوزاد حرف می‌زنند.

این موضوعات را با دکتر صفارزاده، متخصص زنان در میان گذاشتیم. او ادعای پزشکان در این موارد را رد نمی‌کند اما معتقد است چنین دخالت‌هایی در فرآیند باردار شدن، آداب خودش را دارد و البته صددرصد هم نیست و فقط خداست که می‌داند در انتهای ماجرا چه اتفاقی می‌افتد. در ادامه این مطلب، دکتر صفارزاده شما را با راه‌های تعیین جنسیت و حتی مشخص کردن تعداد فرزندانی که قرار است به دنیا بیاورید، آشنا می‌شوید.

دوقلو زایی چگونه اتاق می افتد؟
دوقلویی معمولا به دو صورت اتفاق می‌افتد: تک‌تخمکی و دوتخمکی؛ در واقع دوسوم از موارد دوقلوزایی دوتخمکی هستند و یک‌سوم تک‌تخمکی. در دوقلویی تک‌تخمکی، جنین در مراحل ابتدایی به دو سلول همسان تقسیم می‌شود و دوقلوهای همسان به‌وجود می‌آیند. به عبارتی از یک تخمک دو جنین تشکیل می‌شود که از لحاظ ژنتیک و ظاهر بسیار به هم شبیه هستند. در دوقلویی دو تخمکی‌ نیز دو تخمک با دو اسپرم لقاح حاصل می‌کنند و دو جنین تشکیل می‌دهند که می‌توانند مشابه یا غیرمشابه و دختر یا پسر باشند.

احتمال دوقلوزایی چه زمانی بیشتر است؟

ارث خانواده مادری
اگر دوقلوزایی در خانواده مادری شایع باشد احتمال اینکه دختر خانواده هم دوقلو باردار شود، افزایش می‌یابد بنابراین دوقلوزایی بیشتر از خانواده مادری به ارث می‌رسد و هرچه نسبت فردی که دوقلو به دنیا آورده با شما نزدیک‌تر باشد، احتمال وقوع آن بیشتر می‌شود؛ برای مثال اگر مادر، خواهر و خاله سابقه دوقلوزایی داشته باشند، احتمال دوقلوزایی در دختر خانواده بیشتر می‌شود تا اینکه برای مثال دخترخاله سابقه دوقلوزایی داشته باشد.

علاوه بر این احتمال دوقلوزایی در سنین بالا و سنین پایین بیشتر است که در سن بالا این موضوع بیشتر بر اثر داروهای تحریک تخمک‌گذاری اتفاق می‌افتد. همچنین ماه اول بعد از قطع قرص ضدبارداری احتمال دوقلوزایی زیاد است، مثل زمانی که تحریک تخمک‌گذاری انجام شده باشد اما نوع خوراکی‌های مصرفی و رژیم غذایی تاثیری بر دوقلوزایی نمی‌گذارد.

شاید هم چهار قلو شد!
شایع‌ترین راه برای دوقلوزایی استفاده از داروهای کمک‌باروری مثل قرص کلومیفن سیترات و آمپول‌های HMG است. این داروها باعث تحریک تخمک‌گذاری می‌شوند بنابراین با مصرف آنها به جای اینکه در هر سیکل ماهانه فقط یک تخمک آزاد شود معمولا ۲ یا ۳ یا تعداد بیشتری تخمک آزاد می‌شود، به این ترتیب شانس دوقلوزایی و چند قلوزایی افزایش پیدا می‌کند. البته این داروها باید حتما با تجویز پزشک و با کنترل سونوگرافی مصرف شوند. معمولا در روز دوازدهم سیکل ماهانه سونوگرافی انجام می‌شود و اگر تعداد فولیکول‌ها بیشتر از یکی باشد احتمال دوقلوزایی وجود دارد.

در بارداری‌های IVF هم چون معمولا بیش از یک جنین در رحم قرار داده می‌شود به طور اتفاقی ممکن است دوقلوزایی رخ دهد. البته در این مورد هم چون از داروهای تحریک تخمک‌گذاری استفاده می‌شود، احتمال دوقلوزایی باز هم افزایش می‌یابد. از لحاظ هزینه هم باید گفت اگر برای دوقلوزایی فقط از قرص کلومیفن استفاده شود، هزینه زیادی برای بیمار رقم نمی‌خورد اما اگر از آمپول‌های HMG یا IVF استفاده شود، هزینه خیلی بالا می‌رود.

راه برگشتی نیست
جنسیت نوزاد توسط کروموزوم‌های جنسی تعیین می‌شود و بعد از تعیین شدنش راهی برای تغییر آن وجود ندارد. دو نوع کروموزوم جنسی در بدن وجود دارد: کروموزوم X و کروموزوم Y. کروموزوم تعیین‌کننده جنسیت برای خانم‌ها X و برای آقایان Y است. در واقع سلول جنسی زن (تخمک) دارای فرمول XX است و به فرزندش می‌تواند فقط یک کروموزوم X بدهد. اما سلول‌های جنسی مرد (اسپرم) دارای دو نوع کروموزوم جنسی Y و X است.

بنابراین بسته به اینکه کدام نوع اسپرم (حاوی X یا Y) با تخمکی که حاوی کروموزوم X است ترکیب شود، جنسیت جنین مشخص می‌شود. اگر اسپرم حاوی کروموزوم Y موفق به نفوذ در تخمک شود، جنین پسر خواهد بود و اگر اسپرم حاوی X به تخمک وارد شود، جنین دختر می‌شود. به عبارت دیگر اگر دو کروموزوم X باشند جنسیت مونث و اگر یک کروموزوم X و یک کروموزوم Y باشد، جنسیت مذکر می‌شود بنابراین در اولین زمانی که لقاح انجام می‌شود و کروموزوم‌ها با هم ترکیب می‌شود، جنسیت مشخص می‌شود و دیگر نمی‌توان آن را تغییر داد.

روش های تعیین جنسیت جنین قبل از بارداری
برای تعیین جنسیت جنین قبل از بارداری روش‌های مختلفی وجود دارد که میزان جوابگویی هر کدام متفاوت است. در روش IVF، انتقال جنین دختر یا پسر خطای تعیین جنسیت را به طور کامل حذف می‌کند. در این روش همان کارهایی که برای زوج‌های نابارور انجام داده می‌شود، برای خانم‌هایی که ناباروری ندارند هم انجام می‌شود. به این ترتیب که تعدادی تخمک از خانم گرفته می‌شود و بعد در آزمایشگاه، اسپرم‌ها داخل تخمک‌ها تزریق می‌شوند و جنین تشکیل می‌شود. پس از آن یک سلول از جنین تشکیل شده با روش PGD مورد آزمایش قرار می‌گیرد تا مشخص شود جنین پسر است یا دختر. سپس با توجه به خواسته زوج مورد نظر تصمیم‌گیری می‌شود که جنین پسر داخل رحم مادر منتقل شود یا جنین دختر.

در این روش می‌توان با اطمینان صد درصد جنسیت جنین را تعیین کرد اما جواب‌دهی خود IVF ، صد درصد نیست. IVF یک روش آزمایشگاهی کمک‌باروری است که جواب‌دهی آن در زوج‌های نابارور ایرانی حدود ۴۰درصد است و کسانی که ناباروری ندارند چیزی حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد از آن جواب مثبت می‌گیرند.

دوقلویی معمولا به دو صورت اتفاق می‌افتد: تک‌تخمکی و دوتخمکی

 
بارداری دوقلو پرخطر است!
در دوقلوزایی متاسفانه خطر سقط، زایمان زودرس و ناهنجاری جنینی سه تا پنج برابر بارداری عادی است. همچنین احتمال پاره شدن کیسه آب دیابت و فشارخون هم در این بارداری‌ها بیشتر است بنابراین اگر قصد دوقلو باردار شدن دارید باید بدانید بسیاری از پزشکان به دلیل خطرات زیادی که به همراه دارد شما را از انجام آن منع می‌کنند.

چقدر خرج برمی‌دارد؟
انجام IVF برای تعیین جنسیت حدود ۳ میلیون تومان خرج دارد. روش PGD نیز چه برای تعیین جنسیت به کار رود یا تشخیص بیماری، نزدیک به ۶ تا ۷ میلیون تومان هزینه دارد که با داروهایش حداقل حدود ۱۰ میلیون تومان درمی‌آید زیرا گاهی اوقات لازم است سلول به خارج از کشور فرستاده شود یا بعضی لوازم خاص برای PCR از خارج وارد ایران شود و این مسائل باعث می‌شود هزینه بالاتر رود. البته در این روش‌ها احتمال اشتباه هم وجود دارد اما میزان آن بسیار ناچیز و زیر یک درصد است.

شاید برعکس نتیجه بگیرید
برای تعیین جنسیت روش‌های ساده‌تری هم وجود دارد که درصد اطمینان‌شان ۱۰۰ درصد نیست اما تا حدود ۸۰ درصد جواب مثبت می‌دهند. یکی از این روش‌ها تزریق اسپرم به داخل رحم است. در روش جداسازی و تزریق اسپرم داخل رحم میزان اعتماد به جنسیت تعیین شده، ۷۰ تا ۸۰ درصد است. در واقع اسپرم‌هایی که حاوی کروموزوم Y هستند حرکت‌شان سریع‌تر از اسپرم‌های حاوی کروموزومX است.

با روش‌های آزمایشگاهی می‌توان تا حدودی این اسپرم‌ها را از هم جدا کرد و برحسب علاقه زوج مورد نظر اسپرم‌های X (دختر) یا Y (پسر) تزریق می‌شوند. البته باید در نظر داشته باشید که در هر دوره احتمال رخداد بارداری حدود ۳۰ تا ۳۵ درصد است؛ یعنی احتمال ایجاد جنسیت دلخواه با این روش ۷۰ تا ۸۰ درصد و احتمال بارداری ۳۰ تا ۳۵ درصد است.

اگر نمی‌خواهید خرج کنید
از دیگر روش‌های ساده‌تر برای تعیین جنسیت می‌توان به انجام سونوگرافی برای تعیین روز تخمک‌گذاری اشاره کرد. در واقع پزشک براساس نتیجه سونوگرافی می‌تواند بگوید نزدیکی در چه روزهایی احتمال دختر شدن یا پسر شدن را بیشتر می‌کند. معمولا بعد از تخمک‌گذاری احتمال پسر شدن جنین بیشتر است و ۲ تا ۳ روز قبل از تخمک‌گذاری احتمال دختر شدن بیشتر است زیرا اسپرم‌های Yسرعت‌شان بیشتر است و زودتر از بین می‌روند اما اسپرم‌های X مقاومت‌شان بیشتر و حرکت‌شان کندتر است و برای مدت طولانی‌تری باقی می‌مانند.

رژیم و قرص فایده‌ای ندارد!
قرص‌های ضدبارداری تاثیری روی جنسیت جنین نمی‌گذارند و درست یک ماه بعد از قطع آنها احتمال بارداری مانند قبل زیاد خواهد شد. بعضی‌ها هم معتقدند آقایان باید از چند ماه قبل روی بیضه‌های‌شان کیسه یخ بگذارند اما باید بدانید این موضوع تاثیری روی جنسیت بچه یا قدرت باروری نمی‌گذارد و تنها کافی است از بالا رفتن بیش از حد درجه حرارت در ناحیه بیضه جلوگیری کرد. گاهی اوقات هم گفته می‌شود برای پسردار شدن آقایان باید ازسه ماه قبل دیگر غذاهای کنسروی و سوسیس و کالباس مصرف نکنند که این موضوع نیز تاثیری بر جنسیت بچه نمی‌گذارد. با این حال اگر مصرف این خوراکی‌ها را کنار بگذارند مطمئنا به نفع‌شان خواهد بود! موضوع آخر اینکه جدول‌های زمان‌بندی شده برحسب روزها و ماه‌های سال برای نزدیکی و تعیین جنسیت، پایه علمی‌ ندارد و نمی‌توان به آنها اعتماد کرد.

تعیین رنگ چشم هنوز ممکن نیست
پیش از بارداری چه تغییراتی را در ظاهر جنین می‌توان به‌وجود آورد و چه بیماری‌هایی را می‌توان‌پیش‌بینی کرد ؟

تعیین رنگ چشم، مو و … فرزند با استفاده از تغییرات ژنتیک هنوز عملی نیست و در حد تحقیقات است اما ژن بعضی بیماری‌ها شناخته شده و در بعضی موارد می‌توان وجود آنها را در جنین تشخیص داد. به این ترتیب می‌توان از وقوع بیماری‌های صعب‌العلاج و لاعلاج جلوگیری کرد.

در ایران هم با استفاده از روش PGD (Pregestational Diagnosis) یا تشخیص قبل از تولد و IVF می‌توان ناهنجاری‌های جنین را تشخیص داد. به این صورت که قبل از قرار دادن رویان در رحم مادر، یکی از سلول‌های آن را بیرون می‌کشیم و روی آن آزمایش ژنتیک انجام می‌دهیم. اگر آزمایش ژنتیک نشان دهد ژن بیماری مورد نظر در جنین وجود دارد آن را در رحم مادر قرار نمی‌دهیم و اگر ژن بیماری وجود نداشته باشد، کاشت در رحم انجام می‌شود. این روش معمولا برای کسانی به کار می‌رود که فرزند اول‌شان بیماری خاصی دارد یا اینکه بیماری شناخته‌شده‌ای در فامیل‌شان وجود دارد.

برای مثال اگر دخترعمو و پسرعمو با هم ازدواج کنند و بیماری شناخته‌شده‌ای در فامیل داشته باشند، ۲۵ درصد احتمال دارد فرزندشان هم به آن مبتلا شود در حالی که می‌توانند با انجام IVF PGD مطمئن شوند جنین به بیماری مبتلا نیست و کاشت را انجام دهند. البته همه این موارد باید با تشخیص و تجویز متخصص ژنتیک انجام شوند. پس حتما قبل از اینکه باردار شوید با متخصص زنان و ژنتیک مشورت کنید.