احتمال بارداری در کدام روزها بیشتر است؟

برای حامله شدن، باید در حوالی زمان تخمک گذاری، بیشتر از یکبار آمیزش داشته باشید

 

برای حامله شدن، زمان بندی دقیق بیشتر از هر چیز دیگری اهمیت دارد. اسپرم می تواند دو تا سه روز زنده بماند، اما تخمک فقط ۱۲ تا ۲۴ ساعت زنده خواهد ماند.برای افزایش احتمال حامله شدن، باید در حوالی زمان تخمک گذاری، بیشتر از یکبار آمیزش داشته باشید. همچنین نزدیکی یک تا دو روز پیش از تخمک گذاری و سپس انجام آمیزش مجدد در روز تخمک گذاری نیز مناسب است.

در این حالت، احتمالا تعداد بیشتری از اسپرمهای سالم در لوله های فالوپ، آماده رها شدن تخمک خواهند بود.البته، زمان دقیق رها شدن تخمک در خانمها، مشخص نیست و به طول دوره قاعدگی آنها بستگی دارد. تخمک گذاری در خانمها معمولا ۱۴ روز پیش از آغاز پریود بعدی انجام می شود.دقت کنید که این زمان، بر خلاف باور عموم، دقیقا در وسط دوره ماهیانه آنها قرار ندارد. اگر دوره شما ۲۸ روزه باشد (که متوسط سیکل قاعدگی در خانمها همین مدت است)، آنگاه می توان گفت که تخمک گذاری تقریبا در وسط دوره انجام می شود.اما اگر مثلا دوره شما ۳۵ روزه باشد، تخمک گذاری در روز بیست و یکم انجام خواهد شد، نه روز هفدهم که وسط دوره است.

چگونه می توانم بفهمم که در حال تخمک گذاری هستم؟
برخی از خانمها متوجه تخمک گذاری می شوند و برخی دیگر، تغییر خاصی را مشاهده نمی کنند. اگر به فکر بارداری هستید، دوره ماهیانه خود را برای چند ماه متوالی زیر نظر بگیرید. برخی از نشانه های ظریف تخمک گذاری عبارتند از:

حساس شدن پستان ها

درد خفیف در ناحیه پایین شکم

افزایش ترشحات واژن و تبدیل شدن این ترشحات به ماده ای شبیه به سفیده تخم مرغ.

اندکی افزایش (در حدود ۰,۴ تا ۱ درجه) در دمای پایه بدن یا BBT: شما می توانید دمای بدن خود را هر روز صبح پیش از آنکه از رختخواب خارج شوید اندازه گیری کنید؛ این افزایش دما، دو روز پس از تخمک گذاری صورت می گیرد. در صورتی که نمودار دمای بدن خود را به مدت چند ماه ترسیم کنید، می توانید زمان تقریبی تخمک گذاری را پیش بینی کنید.

 برای حامله شدن، زمان بندی دقیق بیشتر از هر چیز دیگری اهمیت دارد

اگر پریودهای من منظم نباشند، حامله شدن برایم سخت تر خواهد بود؟
اکثر خانمها ۱۲ بار در سال پریود می شوند، اما برخی از آنها ممکن است کمتر پریود شده یا حتی اصلا پریود نشوند. استرس، تمرینهای سنگین ورزشی، افزایش یا کاهش شدید وزن و مواردی دیگر، از جمله عواملی هستند که می توانند بر پریود شما اثر بگذارند.هر چقدر پریود شما نامنظم تر باشد، تشخیص زمان دقیق تخمک گذاری مشکل تر می شود. در صورتی که زمان تخمک گذاری را در چند ماه متوالی زیر نظر بگیرید، می توانید چند روزی را که بیشترین احتمال حامله شدن وجود دارد، تشخیص دهید.

فرض کنید سه دوره متوالی شما به ترتیب ۲۸، ۲۱ و ۳۲ روزه باشد. سیکل قاعدگی خود را برای چند ماه متوالی در نظر گرفته و یادداشت نمایید. سپس عدد ۱۷ را از کوتاهترین دوره ماهیانه، و عدد ۱۱ را از طولانی ترین دوره ماهیانه کم کنید.تعداد روزهای مابین این دوعدد، روزهایی هستند که احتمال باردار شدن شما در آنها بیشتر از سایر روزها است. اگر دوره های شما نامنظم بوده و بیشتر از ۳۵ روز نیز طول می کشند، با یک متخصص مشورت نمایید تا علت این بی نظمی را مشخص کند.علت آن می تواند یکی از موارد زیر باشد: سندرم تخمدان پلی کیستیک یا PCOS یا به زبان ساده تر کسیت تخمدان، اختلال عملکرد تخمدان، اختلال تیروئید، کاهش وزن شدید، یا افزایش میزان پرولاکتین.

آیا ممکن است آمیزش را امتحان کنیم تا ببینیم حاملگی اتفاق می افتد یا نه؟
مسلما لازم نیست که هر روز دمای بدن خود را اندازه گیری کرده یا موارد متعددی را یادداشت کنید. حتی رسیدن به اوج لذت جنسی نیز برای حامله شدن لازم نیست. حداقل دو بار در هفته آمیزش داشته باشید، شاید شانس به کمک شما بیاید.

 

دیابت بارداری؛ عوارض،چگونگی تشخیص و راه درمان آن

سابقه فامیلی دیابت، خطر ابتلا به دیابت بارداری را افزایش می دهد

 

دیابت بارداری، خطرناک ترین عارضه دوران بارداری

دیابت بارداری نوعی دیابت است که بطور ناگهانی در دوران بارداری بروز می کند. در آمریکا از هر 100 زن حامله، 3 تا 8 نفر به دیابت بارداری دچار می شوند. اگر به دیابت بارداری مبتلا هستند سعی کنید غذای مورد استفاده خود را در دفعات بیشتر و با حجم کمتر استفاده کنید.

دیابت بارداری ( Gestational Diabetes ) چیست؟

دیابت بارداری به شرایطی گفته می شود که افزایش سطح گلوکز خون برای اولین بار در طی دوره بارداری تشخیص داده می شود. دیابت بارداری، نوعی از دیابت می باشد که در زمان حاملگی بصورت ناگهانی آشکار می شود علت دقیق دیابت باردای مشخص نیست. 

 

دیابت بارداری یکی از دلایل اصلی سقط های مکرر در اوایل بارداری است. افزایش قند خون غیر طبیعی در دوران بارداری می تواند هم ادامه بارداری را با خطر سقط مواجه نمایید و هم برای جنین و مادر عوارض جبران ناپذیری بدنبال داشته باشد.  با توجه به عوارضی که دیابت بارداری برای جنین و مادر می تواند داشته باشد، پیشگیری و کنترل دیابت در طی دوران بارداری ضروری می باشد.

 

تشخیص دیابت بارداری

دیابت بارداری معمولا بطور ناگهانی در دوران حاملگی بروز می کند

 

مادر ممکن است متوجه شود که نسبت به شرایط معمول بیشتر تشنه، گرسنه و خسته می شود و یا دچار تکرر ادرار شده است ولی این ها همگی علائم شایعی در زمان حاملگی هستند و طبیعی تلقی می شوند. واقعیت این است که دیابت بارداری اغلب بدون علامت است. به همین دلیل است که تقریباً در تمام زنان حامله بین هفته های 24 و 28 قند خون اندازه گیری می شود.

 

با این حال، در صورتی که خطر ابتلا به دیابت بارداری در مادر بیشتر باشد و یا علائمی از دیابت را داشته باشد (نظیر وجود قند در ادرار ) اندازه گیری قند خون در اولین ویزیت زمان حاملگی و بعد از آن در صورتی که نتیجه آزمایش اول منفی باشد بین هفته های 24 و 28 انجام می شود. مثبت بودن آزمایش قند خون دلیل بر ابتلا به دیابت بارداری نیست ولی بیمار باید برای تشخیص قطعی مجدداً مورد آزمایش قرار گیرد.

 

عوامل خطر ابتلا به دیابت بارداری

1- افزایش سن بیش از 25 سال برای بارداری، از عوامل موثر در ابتلا به دیابت بارداری است.

2 - اضافه وزن در بارداری از عوامل خطر آفرین ابتلا به دیابت بارداری است.

3 - سابقه فامیلی دیابت، خطر ابتلا به دیابت بارداری را افزایش می دهد.

4 - قرار داشتن میزان قند خون درفاز پیش دیابت، داشتن سابقه دیابت بارداری و یا تولد نوزاد 4 کیلو گرم و یا بیشتر از عوامل موثر در ابتلا به دیابت بارداری است.

 

عوارض دیابت بارداری

دیابت بارداری اغلب بدون علامت است

 

دیابت بارداری می تواند روی رشد و نمو جنین در طی حاملگی اثر داشته باشد. در اوایل حاملگی، دیابت مادر می تواند منجر به نقص های مادرزادی و افزایش خطر سقط جنین گردد. بسیاری از نواقص مادرزادی اثرات نامطلوبی  را بر ارگان های مهم بدن مانند مغز و قلب دارند.

 

در طی سه ماهه دوم و سه ماهه سوم بارداری، دیابت مادر می تواند منجر به تغذیه بیش از حد و رشد زیاد از حد کودک گردد. داشتن نوزاد بزرگ و با وزن بالا خطر زایمان های پردرد و سخت را افزایش می دهد. ولی اگر به هر دلیل مبتلا به دیابت بارداری شدید، با یک درمان مناسب می توانید علی رغم ابتلا به دیابت، یک نوزاد سالم به دنیا بیاورید.

 

درمان دیابت بارداری

دیابت بارداری می تواند روی رشد و نمو جنین در طی حاملگی اثر داشته باشد

 

معالجه دیابت بارداری یعنی گام برداشتن برای نگهداری قند خون خود در حد نرمال ضمنا" کنترل کردن قند خون توسط:

- برنامه غذایی

- ورزش

-تزریق انسولین انسانی (اگر احتیاج باشد)

 

برنامه ی غذایی برای افراد مبتلا به دیابت بارداری :

در صورت ابتلا به دیابت بارداری، روزانه حتما از مواد غذایی فیبردار استفاده کنید

 

- در صورت ابتلا به دیابت بارداری در برنامه غذایی خود از تمام گروه های غذایی استفاده کنید.

- اگر به دیابت بارداری مبتلا هستند سعی کنید غذای مورد استفاده خود را در دفعات بیشتر و با حجم کمتر استفاده کنید (در 6-5 وعده غذایی)
- مصرف غذاهای چرب، سرخ کرده و شور را در صورت داشتن دیابت بارداری به حداقل برسانید.

- مصرف شیرینی جات و چربی ها را در هنگام ابتلا به دیابت بارداری به حداقل برسانید.

- روزانه حتما از مواد غذایی فیبردار مانند حبوبات و غلات سبوس دار استفاده کنید.

به خاطر داشته باشید که نیاز شما به گروه شیر و لبنیات بیشتر از زمانیست که باردار نیستید.

 

ورزش مناسب برای دیابت بارداری

پیاده روی به کنترل دیابت بارداری کمک می کند

 

در میان ورزش ها، شنا و پیاده روی برای کنترل دیابت بارداری مناسب است و به کنترل قند خون شما کمک شایانی می نماید. با پزشک خود تماس بگیرید و از او بخواهید که بهترین نوع ورزشی را که برایتان مناسب است به شما معرفی کند. چنانچه در حال حاضر ورزش می کنید، بپرسید چه ورزشهای دیگری را نیز برای درمان دیابت بارداری می توانید انجام دهید.

 

درمان دیابت بارداری با تزریق انسولین (در صورت نیاز)

تزریق انسولین برای کنترل دیابت بارداری هیچ ضرری برای مادر و جنین ندارد

 

بعضی از خانمهایی که مبتلا به دیابت بارداری هستند، احتیاج به تزریق انسولین پیدا می کنند. بنابراین با داشتن یک برنامه غذایی درست و سالم و انجام تمرینات ورزشی در کنار آن، می توانید به نگهداری قند خود در حد نرمال کمک کنید. پزشکتان نحوه تزریق انسولین را به شما خواهد آموخت. تزریق انسولین هیچ ضرری برای شما و جنین تان ندارد زیرا نمی تواند از طریق رگهای خونی به او انتقال یابد.

 

دیابت بارداری بعد از زایمان:

دیابت بارداری معمولا بعد از زایمان از بین می رود

 

6 تا 12 هفته بعد از تولد نوزاد باید برای تست قند خون اقدام شود، زیرا معمولا دیابت بارداری بعد از تولد نوزاد از بین می رود. خانم هایی که سابقه ابتلا به دیابت بارداری را دارند باید به خاطر داشته باشند احتمال بروز دیابت در حاملگی بعدی شان و همینطور احتمال ابتلای آنها به دیابت نوع 2 زیاد می باشد. 

 

علت خروپف کردن در بارداری + راههای درمان

یکی از دلایل خروپف کردن در دوران بارداری که معمولا نادیده گرفته استرس است

 

 بررسی‌ها نشان می‌دهد بین 25 تا 30 درصد زنان در دوران بارداری خروپف می‌کنند. نتیجه مطالعه جدید منتشر شده در مجله خواب حاکی از آن است که 35 درصد زنان سه تا چهار بار در هفته یا هر روز حین خواب خروپف می‌کنند. علاوه بر این، 26 درصد زنان تنها در دوران بارداری دچار این حالت می‌شوند.

خروپف کردن زمانی اتفاق می‌افتد که مجرای هوای فوقانی سست شده و بخشی از آن مسدود می‌شود. در این شرایط وارد شدن جریان کافی هوا به دهان و بینی سخت انجام می‌شود. همچنین دلایل متعددی وجود دارد که موجب می‌شود خروپف کردن در دوران بارداری شایع باشد.

با رشد جنین در رحم مادر به پرده دیافراگم فشار وارد می‌شود که در این شرایط نفس کشیدن به خودی خود سخت می‌شود و فرقی نمی‌کند در حال خوابیدن یا مشغول به انجام کاری باشید.

همچنین سطح بالای هورمون‌ها به خصوص استروژن باعث می‌شود غشای مخاط و مجرای بینی متورم شود. علاوه بر این حجم خون تا 50 درصد افزایش می‌یابد که در نتیجه رگ‌های خونی باز شده و غشای بینی ورم می‌کند.

در 30 سال گذشته میزان خروپف کردن در میان زنان بیشتر شده است. یکی از دلایل آن اضافه وزن پیش از شروع بارداری یا بالا رفتن وزن در پایان این دوران است. در واقع بافت اضافی اطراف گردن به خروپف کردن منجر می‌شود. طبق اعلام مرکز کنترل و پیشگیری امراض آمریکا، بیش از 50 درصد زنان باردار دچار اضافه وزن یا چاق هستند.

یکی دیگر از دلایل خروپف کردن در دوران بارداری که معمولا نادیده گرفته می‌شود فاکتور استرس است. استرس بر تنفس تاثیر گذاشته و نفس کشیدن نیز بر خرخر کردن اثر می‌گذارد. هر گونه از فشار و استرس از جمله روانی، جسمی و احساسی یا حتی فشارهای گوارشی ناشی از خوردن میزان زیادی مواد خوراکی می‌تواند میزان تنفس را افزایش دهد. این افزایش که با سست شدن ماهیچه‌های گلو به هنگام خواب همراه است خروپف کردن را به دنبال دارد.

پزشکان با بیان اینکه این عارضه ممکن است در زنان باردار وضعیتی موقتی باشد اظهار داشتند: نباید این موضوع بی‌اهمیت گرفته شود. زنانی که در این دوران خروپف می‌کنند در معرض ابتلا به فشارخون بالا، خستگی، پری اکلامپسیا و تولد نوزادانی با وزن پایین هستند. همچنین زنانی که در این دوران دچار عارضه خروپف کردن می‌شوند بیشتر احتمال می‌رود فرزند خود را به روش سزارین به دنیا آورند.

روش‌های متعددی وجود دارد که با کمک آنها می‌توان از بروز عارضه خروپف کردن در این دوران پیشگیری کرد یا آن را متوقف ساخت که به شرح زیر است:

1- آگاه بودن به علائم این عارضه

2- پایین آوردن وزن

3- تغییر در نحوه تنفس: سعی کنید از راه بینی نفس بکشید. در صورتی که در این شرایط احساس تنگی نفس می‌کنید از دهان خود استفاده کنید اما به آرامی نفس بکشید.

4- تغییر در وضعیت بدن هنگام خواب: خوابیدن به سمت چپ بدن هم به جریان خون مطلوب کمک می‌کند و هم موجب می‌شود فرد به آرامی نفس بکشد.

5- تغییر در زمان خوردن وعده‌های غذایی: مصرف میزان زیادی غذا پیش از زمان خواب بر نحوه خوابیدن تاثیر می‌گذارد. به همین دلیل بهتر است آخرین وعده غذایی چند ساعت پیش از خوابیدن مصرف شود.

6- استفاده از مرطوب‌کننده‌ها در فضای اتاق: به کار بردن این وسیله مجرای بینی را مرطوب نگه می‌دارد.

7- حفظ آرامش در دوران بارداری

وقتی برای رابطه جنسی آمادگی ندارم، چگونه به همسرم بگویم؟

 

شما خسته هستید و آمادگی برای رابطه جنسی ندارید، چه کار باید بکنید؟ چگونه به همسرتان بگویید؟

داشتن رابطه جنسی با همسرم، هربار که او می خواهد اجباری است؟

احساس می کنید آمادگی برای رابطه جنسی ندارید؟ کاملا قابل درک است. ممکن است نیمه شب به خاطر کابوسی که یکی از بچه ها دیده است، بیدار شده باشید و تا می خواستید سرتان را روی بالش بگذارید ساعتتان زنگ خورده باشد، ضمنا در طول این روز با عجله کودکان را به مدرسه برسانید، با عجله سرکار بروید، برای تمرینات ورزشی به باشگاه بروید، برای خرید لوازم شام به بازار بروید، با عجله غذا درست کنید، همه خانه را تمیز کنید و همه بچه ها را حمام کنید و بخوابانید!!

اوووه! شما خسته شده اید! اما هنوز کارتان تمام نشده است به نظر می رسد همسر شما برای یک کار دیگر انرژی دارد، رابطه جنسی. ولی شما خسته هستید و آمادگی برای رابطه جنسی ندارید، چه کار باید بکنید؟ بله، ما مسئله حساسی را مطرح کرده ایم. یک گروه افراطی کسانی هستند که می گویند هر وقت همسرتان خواست با او رابطه جنسی داشته باشید، مهم نیست که شما چه احساسی داشته باشید. در طرف دیگر کسانی هستند که می گویند اگر آمادگی ندارید، مجبور به رابطه جنسی نیستید، اما ما می خواهیم حد وسط را نشان دهیم. پس در زیر ۴ راه حل آورده شده که می توانید وقتی برای رابطه جنسی آمادگی ندارید، انجام دهید.

 

۱- با همسرتان درباره رابطه جنسی صادق باشید
مواقعی وجود دارد که شما واقعا نمی توانید رابطه جنسی داشته باشید، مثلا وقتی دچار میگرن شده اید، کم خواب هستید یا ضربه ای هیجانی مانند بیماری یک دوست نزدیک تجربه کرده اید. در زمان هایی مانند این موارد، با همسرتان در مورد این که چرا آمادگی برای رابطه جنسی ندارید، صادق باشید. به او بگویید که عاشقش هستید و او کاری نکرده که باعث رد درخواستش از طرف شما شود و سعی کنید به او بفهمانید که همین که آماده شوید، با او رابطه جنسی خواهید داشت. حتی می توانید قراری برای جبران بگذارید که متوجه شود نیت شما مثبت است و اگر مسئله بزرگتری در زندگیتان وجود دارد که باعث عدم رغبت شما به رابطه جنسی می شود، در موردش با همسرتان حرف بزنید.

۲- وقتی آمادگی برای رابطه جنسی دارید درخواستش را بپذیرید
زمان هایی هم وجود دارد که آمادگی نزدیکی ندارید، اما می توانید رابطه جنسی داشته باشید. حتی اگر صد درصد هم آمادگی نداشته باشید، شاید فقط به خاطر انجام وظایف مادری خسته شده باشید یا مشغله ذهنی زیادی داشته باشید. در این موارد بهترین کار این است که تن به رابطه جنسی بدهید.

۳- تظاهر کنید، آماده رابطه جنسی هستید
زن عاقلی می گوید، برقراری رابطه جنسی را هر وقت که همسرش بخواهد قبول می کند، چرا که معتقد است این برای زندگیش مفید است، برای اینکه عاشق همسرش است و معتقد است نیاز های جسمی همسرش بیشتر از خود اوست. پس وقتی آمادگی برای رابطه جنسی ندارد چه کار می کند؟ یک لیوان نوشابه انرژی زا می نوشد و تظاهر می کند که کاملا آمادگی دارد. او می گوید اکثر اوقات خودش هم از نزدیکی احساس لذت و رضایت می کند. و اگر هم احساس گناه می کنید که تظاهر کردن دور از صداقت و اخلاق است، به کارهایی که برای فرزندانمان انجام می دهیم فکر کنید، در چنین مواقعی علی رغم میل خود کاری را که میخواهند برایشان انجام می دهیم. انجام چنین کاری فقط از روی عشق و علاقه ممکن است

۴- به خاطر زندگیتان این کار را انجام دهید
مطالعات نشان می دهند زوج هایی که رابطه جنسی منظم دارند، شادترند. محققی به نام دنیس دانلی در گزارشی که در مجله نیویورک تایمز منتشر کرده، می گوید: زوج های شاد نزدیکی بیشتری دارند و هرچه زوجین رابطه جنسی بیشتری داشته باشند، زندگی شادتری را گزارش می کنند. پس اگر هم آمادگی ندارید، رابطه جنسی برای زندگیتان خوب است. پس این رابطه برای خانواده و فرزندانتان هم مفید است.

دلایل اختلال نعوظ کدامند و اختلال نعوظ را چگونه درمان کنیم؟

اختلال نعوظ یک بیماری جنسی شایع در مردان است

 

اختلال نعوظ یک بیماری جنسی شایع در مردان است، که گاهی سبب استرس شدید بیمار و همسر وی می‌شود.

چرا دچار اختلال نعوظ می‌شوید؟
خوانندگان محترم باید بدانند اختلال نعوظ دارای علل زیادی است و بدون تشخیص علت، اقدام به درمان، یا جنبه تسکینی داشته یا بی‌فایده خواهد بود. برای یک نعوظ طبیعی در مرد، چهار سیستم در بدن باید طبیعی باشند و هماهنگ با هم عمل کنند، که عبارتند از: سیستم عصبی، سیستم هورمونی، سیستم عروقی و سیستم روانی و اختلال در هر کدام می‌تواند منجر به اختلال در نعوظ شود. ما سعی داریم با مروری سریع بر دلایل اختلالات نعوظ، آگاهی بیشتری در این رابطه برای شما ایجاد کنیم.
 
علل روانی
ـ اضطراب در برقراری رابطه جنسی، که در آن مرد نگران انجام موفقیت‌آمیز رابطه جنسی است.
ـ مشکلات در روابط با همسر
ـ استرس‌های روانی (مشغله زیاد، کار دو شیفته، درگیری خانوادگی و فامیلی، از دست دادن کار، وجود بیمار در خانواده، مشکلات اقتصادی و...)
ـ بیماری‌های روانی مثل افسردگی

علل مربوط به سیستم عصبی
ـ سکته مغزی
ـ بیماری آلزایمر
ـ آسیب به نخاع شوکی
ـ آسیب به اعصاب داخل لگن (عصب‌گیری اعضای تناسلی از اعصاب داخل لگن است. اگر این اعصاب آسیب ببینند، بیمار ممکن است دچار اختلال نعوظ شود. در جراحی‌های داخل لگن گاهی این اعصاب آسیب شدید می‌بینند.)
ـ دیابت (بیماری دیابت سبب آسیب به اعصاب محیطی می‌شود.)
ـ شکستگی لگن
ـ بیماری ام‌اس
ـ بیماری پارکینسون
 
علل عروقی
مشکلات مرتبط با عروق، مهم‌ترین علت اختلال نعوظ در مردان است.
ـ آترواسکلروز یا تصلب شرائین، در تصلب شرائین، با توجه به سبک زندگی و تغذیه نادرست و بالا رفتن سن، عروق و شریان ها قابلیت ارتجاعی خود را از دست داده و به علت رسوب کلسترول در جدار آنها، مجرای عروق تنگ می‌شود.
ـ فشارخون
ـ دیابت، سبب اختلال عروق در سراسر بدن می‌شود.
ـ آسیب به لگن ازجمله شکستگی لگن که در آن شریانی که به آلت تناسلی خون می‌رساند، قطع می‌شود.

علل هورمونی
ـ کم‌کاری غدد جنسی
ـ افزایش پرولاکتین خون
 
علل دارویی
مصرف تعدادی از داروها نیز سبب اختلال نعوظ یا تشدید آن می‌شود. مثلا مصرف بعضی داروها مثل ضدفشارخون و ضدافسردگی که برای سلامت انسان حیاتی هستند. حتی در داروهای سرماخوردگی، ماده‌ای وجود دارد که ممکن است در مردانی که از قبل دارای نعوظ خوبی نبوده اند، با مصرف آنها دچار اختلال نعوظ شدید شوند. این بیماران فقط باید صبر کنند تا مصرف دارو تمام شود و به دنبال آن مشکلشان حل خواهد شد.

 

بدون تشخیص علت اختلال نعوظ ، اقدام به درمان، یا جنبه تسکینی داشته یا بی‌فایده خواهد بود

 

اختلال نعوظ را چگونه درمان کنیم؟
دکتر صفری‌نژاد : باید بدانید برای درمان اختلال نعوظ (Impotence) راه‌های زیادی وجود دارد. اما داروهای گیاهی یا مکمل‌هایی که از طریق شبکه‌های ماهواره‌ای تبلیغ می‌شوند، مورد تائید مجامع علمی معتبر نیستند. درواقع ما هیچ دارویی نداریم که تمام انواع اختلالات جنسی را در همه بیماران صددرصد درمان کند. برای درمان اختلال نعوظ، چهار خط درمانی وجود دارد که به بررسی آنها می‌پردازیم و پزشک با توجه به شرایط بیمار تصمیم می‌گیرد که مثلا از خط سوم درمانی شروع کند.

خط اول درمانی: در بسیاری از موارد نیازی به تجویز دارو نیست. کافی است بیمار سبک زندگی خود را اصلاح کند. قطع سیگار و مصرف مواد مخدر، تغذیه سالم، ورزش منظم روزانه و داشتن تناسب اندام، کاهش استرس‌های روزمره، کنترل دیابت، مصرف منظم داروهای قلبی عروقی، کاهش کلسترول خون، تغییر داروهای ایجادکننده اختلال نعوظ، برخورد با باورهای نادرست در مورد مسائل جنسی و درمان یائسگی مردانه ازجمله روش‌های موثر است.

خط دوم درمانی: داروهای خوراکی با اثرات محیطی (داروهایی که روی محل تاثیر می‌گذارند) و داروهای خوراکی با اثرات مرکزی (داروهایی که روی نقاط خاصی از مغز تاثیرگذارند)، مشاوره و آموزش یعنی افزایش اطلاعات و آگاهی و ارجاع بیمار به روان شناس و در نهایت استفاده از دستگاه‌ها در این بخش قرار می‌گیرند. البته منظور دستگاه واکیوم است که فقط در برخی بیماران مفید است، اما دستگاه‌هایی که در ماهواره تبلیغ می‌شوند، به هیچ وجه توصیه نمی‌شوند.

خط سوم درمانی: در این خط درمانی از داروهای موضعی استفاده می‌شود. به عنوان مثال به بیمار آموزش می‌دهیم یک ماده دارویی را در محل مناسب به خود تزریق کند؛ مثل بیماران دیابتی که به خودشان انسولین تزریق می‌کنند. گاهی اوقات یک ماده دارویی به شکل شیاف با دستگاه مخصوص وارد مجرای ادرار شده و از طریق مخاط مجرا جذب و موجب نعوظ می‌شود. در برخی موارد هم مواد دارویی خاصی به شکل پماد یا کرم به پوست مالیده می‌شوند.

خط چهارم درمانی: در این خط درمانی جراحی انجام می‌شود. در مواردی که شریان خون‌رساننده به علت شکستگی لگن قطع شده است، می‌توان با عمل پیوند عروق دوباره خونرسانی را برقرار کرد. اگر هم بیمار به هیچ‌کدام از درمان‌های گفته شده پاسخ ندهد، می‌توان برای بیمار پروتز گذاشت. پروتزهایی که در این موارد به کار می‌روند انواع مختلف دارند. یک نوع آن دو تکه و از جنس سیلیکون و نیمه جامد است و براحتی می‌توان آن را خم و راست کرد. پس از گذاشتن این نوع پروتز، نعوظ همواره برقرار می‌ماند. در نوع دیگر که به سه تکه‌ای معروف است، بیمار در زمان مورد نیاز می‌تواند با استفاده از دستگاه، نعوظ ایجاد کند و سپس آن را از بین ببرد. البته عیب نوع سه تکه‌ای گرانقیمت بودن آن است.